استفاده از سیرکولاتور نوری از دهه 1990 آغاز می شود و اکنون به یکی از عناصر مهم در سیستم های ارتباطی نوری پیشرفته تبدیل شده است. شبیه عملکرد یک سیرکولاتور الکترونیکی ، از یک سیرکولاتور نوری برای جدا کردن سیگنال های نوری که در جهت مخالف در فیبر نوری حرکت می کنند ، استفاده می شود. گردش خون نوری بطور گسترده ای در زمینه های مختلف از جمله صنایع مخابراتی ، پزشکی و تصویربرداری کاربرد دارد. آیا شما آماده هستید تا درباره این دستگاه نوری بیشتر بدانید؟ در این مقاله شما را به کشف اسرار گردش گردش نوری خواهد برد.
یک سیرکولاتور نوری ساخته شده است تا نور را از یک فیبر نوری به دیگری منتقل کند. این دستگاه غیر متقابل است که نور را بر اساس جهت انتشار نور مسیریابی می کند. از هر دو گردش کننده نوری و جدا کننده نوری می توان برای حرکت به جلو نور استفاده کرد. با این حال ، به طور معمول در مقره نوری اتلاف انرژی نور بیشتر از سیرکولاتور نوری است. سیرکولاتور نوری معمولاً از سه پورت تشکیل شده است: دو پورت به عنوان پورت ورودی و یک پورت به عنوان پورت خروجی استفاده می شود. سیگنال از پورت 1 به پورت 2 منتقل می شود و سیگنال دیگری نیز از پورت 2 به پورت 3 منتقل می شود. سرانجام یک سیگنال سوم می تواند از پورت 3 به پورت منتقل شود. بسیاری از برنامه ها فقط به دو نیاز دارند ، بنابراین می توان آنها را برای مسدود ساخت هر نوری که به پورت سوم برخورد کند.
یک سیرکولاتور نوری شامل اجزای سازنده چرخان فارادی ، کریستال دوشکننده ، صفحه موج و جابجایی پرتو است. چرخان فارادی از اثر فارادی استفاده می کند ، این پدیده ای است که صفحه قطبش یک موج الکترومغناطیسی (نور) در ماده ای تحت میدان مغناطیسی اعمال شده به موازات جهت انتشار موج نور چرخانده می شود. انتشار نور در کریستال دو شستشو به حالت قطبش پرتو نور و جهت گیری کریستال بستگی دارد. قطبش پرتو را می توان تغییر داد یا می توان پرتو را با حالت قطبشیت متعامد به دو پرتو تقسیم کرد. صفحه موج دار و جابجایی پرتو دو شکل مختلف از کریستال پالایش مجدد هستند. می توان با برش یک کریستال دوشکننده به یک جهت خاص صفحه موج ساخت تا محور نوری کریستال در صفحه حادثه قرار گرفته و با مرز کریستال موازی باشد. جابجایی پرتو برای تقسیم یک پرتوی ورودی به دو پرتو با حالت قطبش متعامد استفاده می شود.
طبق قطبش ، گردش خون نوری را می توان به گردش خون نوری وابسته به قطبش و گردش خون نوری مستقل از قطبش تقسیم کرد. حالت اول برای نور با حالت قطبش خاص استفاده می شود ، و حالت دوم محدود به حالت قطبش نور نیست. بیشتر سیرکولاتورهای نوری به کار رفته در ارتباطات فیبر نوری به گونه ای طراحی شده اند که مستقل از قطب بندی باشند.
مطابق کارکرد ، گردشگر نوری را می توان به گردش خون کامل و شبه گردش گرد طبقه بندی کرد. همانطور که قبلاً ذکر شد ، گرداننده کامل از تمام درگاه ها در یک دایره کامل استفاده کامل می کند. نور از پورت 1 به پورت 2 ، پورت 2 به پورت 3 ، و پورت 3 به بندر 1 منتقل می شود. در مورد شبه حلقوی ، نور از طریق همه درگاه ها به صورت متوالی عبور می کند اما نور از آخرین پورت از بین می رود و نمی تواند دوباره به پورت منتقل شود. بندر اول برای اکثر برنامه ها ، یک شبه سیرکولاتور کافی است.
سیستم فرستنده / گیرنده دوبلکس: از چرخه های نوری می توان برای فعال کردن انتقال دو طرفه در طول یک فیبر واحد استفاده کرد. فرستنده 1 سیگنال را از طریق پورت 1 سیرکولاتور 1 و از طریق فیبر به پورت 2 سیرکولاتور 2 می فرستد تا به گیرنده 2 هدایت شود. سیگنال فرستنده 2 مسیر مخالف گیرنده 1 را دنبال می کند.
آمپلی فایر دوپ اربیم دوپ: این تکنیک اجازه می دهد تا از طریق تقویت کننده فیبر دوپ اربیم تقویت قدرت سیگنال را افزایش دهد. سیگنال از طریق سیرکولاتور نوری و تقویت کننده نوری عبور می کند ، از بازتابنده فیبر نوری برمی گردد و دوباره از آمپلی فایر عبور می کند. این سیگنال تقویت شده از طریق پورت بازگشت هدایت می شود.
Wip Division Multiplexing System: گردشگرهای نوری در رابطه با توری های براگ اجازه می دهد طول موج خاصی را منعکس کرده و مسیرهای مختلفی را ارسال کند.
از این مقاله ، شما ممکن است یک تصور اساسی درباره گردشگر نوری داشته باشید. این یک راه حل کارآمد و مقرون به صرفه برای استفاده از دستگاه گردشگر نوری برای هدایت سیگنال نوری با کمترین تلفات است. اگر به محصولات گردش کننده نوری علاقه دارید ، برای اطلاعات بیشتر به سایت FOCC خوش آمدید.